Toegangspoort Reykjavik

Reykjavik is de toegangspoort tot een enorm woest en leeg achterland. Overal zijn doorkijkjes vanuit de stad naar dat achterland.Je ziet bergen met een pikzwarte kleur. Ik ervaar de emotie die ik onderga als bijna onverdraaglijk. Eén van de eerste avonden maken we een wandeling langs de oceaan en zien in de verte de zwarte contouren van de bergen loodrecht uit het donkere water oprijzen. De verhalen over IJsland, gecombineerd met de indrukwekkende beelden, hebben een hypnotiserende uitwerking op mij.

IJslandse kunstenaars

De kunst is in IJsland meer dan in Nederland onderdeel van het gewone leven. Het lijkt of iedere IJslander in de donkere tijd van het jaar bezig is met zijn eigen vorm van kunst. De buitenlandse kunstenaars heb ik niet gehoord over ontmoetingen met IJslandse kunstenaars. Voor onze reis hoorden we van IJslanders zelf dat dergelijke ontmoetingen vanzelfsprekend zouden plaatsvinden.

Mosjes en plantjes

Wij rijden de eerste dag in de wolken naar de kustplaats Husavik. De Noord Atlantische oceaan is onbewolkt met prachtige vergezichten op het westelijke schiereiland; zwarte bergen met witte sneeuwtoppen onderbroken door prachtige lavavelden met zwarte steenhopen begroeid met helgroene mossen. En als we dichterbij komen zien we helroze heide, vetplantjes met stervormig groen blad, bolgrasjes, wit draadmos en rode grassen op lange stelen in bloei. Een ware ontdekkingstocht !!!! We maken een korte wandeling door een zwarte lavazandwoestijn op weg naar de spleet Grjótagja. De Grjótagja is een diepe naar zwavelruikende scheur in het steenlandschap die IJsland aan beide kanten één centimeter per jaar groter maakt.

Maanlandschap

Het uitgebreide gebied van het Mývath kratermeer, waar de berkenstruiken met gekromde witte stammen opvallen bij bruine al wat oudere lavabrokken,is begroeid met kleurige mossen. In de buurt van dit imposante meer zijn solfatarenvelden, gebieden die van 1975-1984 erupties hebben moeten trotseren. Hier zie je de beroemde maanlandschappen van IJsland! Overal rookt het witte pluimen en ruikt het naar zwavel! De aardkorst is hier dun, wat zicht geeft op borrelende modderpoelen en spuitende en sissende rookwolken. Een onverwachte kleurenpracht van bruinrood over een rose-okeren veld doemt op bij de heetste plekken met helgele zwavelmineralen. Melkblauwe heetwatermeren maken de kleurenschakeringen compleet.

IJsland is woest, leeg en wonderschoon met een onverdraaglijk uitdagende natuur. De woeste ledigheid heeft diep in mij een gezicht gekregen. Ik ben vervuld van deze schone leegte.Dank je wel Hans, Steini, Þorunn, Helgi en IJsland! En met heel mijn hart tot ziens!